İnsan, duygularıyla bir bütündür. Her yeni duygu, insan ömrüne misafirdir aslında.
Bugün öz benliğimizi kuşatan duygu, yarın, bizim için geride kalmış duyguların başında gelebilir.
Hani bazı şarkılar vardır, yıllar geçse de dinledikçe değerini yitirmeyen. Bir türlü sıkılmadığımız melodiler. Bazı şarkıları da art arda dinlediğimizde bir sıkılmışlık oluverir.
Duygular da böyledir. Bazı duygular yıllar geçse de sönmez. Bazıları ise yok oluverir içimizde.
Yüreğimizin algıları açıktır duygulara. Neşe, hüzün, özlem, umut…
Kabına sığmayan duygularımızın peşinden koşarken, hayatın en güzel köşesinde bize kucak açan duyguları gözden kaçırdığımız oluyor…
Uzun masallardaki kahramanları aklımızda tutamadığımız gibi, bizim için önem arz etmeyen duyguları da hiç yaşamamış gibi oluruz üzerinden zaman geçtiğinde…
Zamanın peşi sıra sürükler gider duyguları da.
Bu yüzden zamanımızı iyi yönetebilmek gerekiyor belki de…
Zamanın içinde kaybolmayan, zamanla dallanıp budaklanan duygularda buluşmak dileğiyle…
