Boşanmış kadınlara bakıyorum da eğer işi yoksa, arkası yoksa yaşamları içler acısı. Bir kadın ya kendi isteği ile boşanıyor, artık yeter diyor ya da eşi tarafından terk ediliyor. Kadın öylece çocukları ile ortada kalıyor. Parası yok ev tutsun, eşya alsın. Hadi bunlara sahip oldu, geçinecek para kazanacak işi yok. İş bulsa çocuklarını bırakacak yeri yok.

Zaten bu kadın bir savaşın ortasından çıkmış çalışacak psikolojisi yok. Şimdi bu kadın ne yapmalı. Bozuk psikolojiyle çocuklarını evde yalnız bırakıp işe mi gitmeli. Daha ne kadar bu kadınlar ve çocuklar ziyan olacak. Televizyondaki programlara bakıyorum hepsinin çocukluktan gelen travmaları var. Mutsuz bir çocuk etrafındakilerine ne kadar faydalı olabilir. Çünkü o çocuk annesinin çaresizliklerini görerek büyüdü. Gel şimdi bu çocuktan topluma yararlı bir birey olmasını bekle.

Demek ki anne çok önemli. Bu yüzden önce anneye sahip çıkmalıyız. Öncelikle bu kadına yeterli bir maaş bağlamalı devlet. Sağlık sigortasını ödemeli. Kadın ve çocuklar güvencede olmalı. Anneyi öncelikle psikolojik bir tedaviye yollamayı, hatta gerekiyorsa çocukları da.

Bırakın kadın biraz kendine gelsin. Çocukları okula gidecek yaşa kadar çocuklarınla ilgilensin. Sonra bu kadını merdiven silmeye, evlere temizliğe değil de devletin İŞKUR’un açtığı kurslara gönderip kadın bir meslek sahibi yapılsın. Kim kazanır bu ülke bu toplum kazanır. Sağlıklı anne sağlıklı toplumu oluşturur. Çocuklarda orada burada büyümektense sağlıklı ve güvenli bir şekilde annelerinin yanında büyür. Çocuk yetiştirme yurtları çocuklarına bakamayan anneler yüzünden dolup taşıyor.

Ne oluyor sonra televizyonda izliyoruz denize düşen yılana sarılıyor. Hem kendileri hem çocukları ziyan oluyor. Yetmiş yaşındaki bir kadın parasızlık yüzünden evlenme programına katılıyorsa bu bizim ayıbımız. Bu sistem Avrupa’da var neden benim ülkemde olmasın. Geleceğimiz için anne çok önemli. Lütfen kadınlarımıza sahip çıkalım. Zaten toplum kötü bir şekilde ahlaki yönden çöküyor. Bu kadınlara şimdi sahip çıkılmayacak da ne zaman çıkılacak. Konuşmak ve yargılamak çok kolay. Önemli olan bu kadınlara bir şeyler yapabilmek. Kimse kimsenin ne yaşadığını ve çektiğini bilemez.