Kadın olmanın bir sürü zorluğu var. Yıllardır erkek egemenliğini yenip ikinci sınıf olmaktan kurtulamadık. Canları istediğinde bizleri dövdüler. Canları istediğinde başka kadınlara âşık olup, bizi sokağa attılar.
Onunla da yetinmediler, öldürdüler. Hatta bu da yetmedi, vahşice öldürdüler. Düşünüyorum da bu dünya kadınlar için ne kadar güvenli? Yıllarca pazarlarda satılan kadınlar oldu. Şahitliği bile sayılmazdı kadının. Karnından bebeyi sırtından köteği eksik etmediler. Söz hakkı tanınmayan bu kadınlar, tam kendilerini ifade edecek bir zamana geldiklerinde ise hunharca öldürülmeye başlandı.
Kadın ölümleri niye bu kadar arttı? Ne isteniyor bu kadınlardan?
Erkekleri doğuran, büyüten bir kadın değil mi? Niye bu kadar düşmansınız kadınlara? Neden bu kadar susturmak istiyorsunuz?
Ayrıca şuna çok dikkat ediyorum; siyasete atılırlar, kendi hanımlarını sokmazlar. Kafelerde, işyerlerinde bir sürü kadınla otururlar, kendi eşlerini asla bir erkekle konuşturmazlar.
Burada da bir terslik var. Şimdi siz hanımlarınızı koruduğunuzu mu düşünüyorsunuz yoksa gözünün açılmasını mı istemiyorsunuz bilemem. Ama namusa o kadar değer verecek kadar asil ruhluysanız neden başka kadınlara da bu ince hassas huyunuzu göstermiyorsunuz?
Bundan şu çıkıyor ya dışlanıyoruz ya dövülüyoruz ya öldürülüyoruz ya taciz ediliyoruz ya da kullanılıyoruz.
Evet tekrar soruyorum bu dünya bizim için ne kadar güvenilir bir yer erkekler bizlere böyle davrandığı sürece? Daha ne kadar mücadele vereceğiz? Kaçımız ölecek? Resmen erkeklerin değer yargılarına göre yaşıyoruz. Biz kadınların ne düşündüğü o kadar da önemli değil.
Çok kızdırdın mı kadınsın ya hemen isim takarlar. Bu kadar kolay. Erkek egemenliğinde biz kadınlar resmen oyuncak olmuşuz.
Bu dünyada sırf canı sıkıldı diye masum bir genç kızı vahşice öldürenler var. Canımızı, namusumuzu, bedenimizi korumak istiyoruz. İstediğimiz çok basit; sadece insanca yaşamak istiyoruz.
