Halil İbrahim Akmeşe mesajında: “Geçmişle gelecek arasında köprü vazifesini üstlenen, nesillerin emanet edildiği, geleceğimizin mimarı, Cumhuriyetimizin fedakâr evlatları, kıymetli öğretmen arkadaşlarım...
Cumhuriyetimizin Kurucusu, ülkemizin bütün öğretmenlerinin Başöğretmeni Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ün 24 Kasım 1928 yılında Millet Mektepleri Başöğretmenliğini kabul etmesinin ve Atatürk'e Başöğretmen unvanının verilmesinin 95. yılı nedeniyle 1981 yılından bu yana kutlanmakta olan ve 42. yılını kutladığımız "Öğretmenler Günü" münasebetiyle bütün öğretmen arkadaşlarımın öğretmenler gününü en içten duygularımla kutluyor, hepinizi saygı, sevgi ve muhabbetle selamlıyorum.
Bilgeliğin, gelecek nesillere ufuklar açmanın, toplumları karanlıktan aydınlığa çıkarmanın, değişimin, çağdaşlığın, güvenin, başarının, hoşgörünün, dayanışmanın, sevmenin, saymanın, hayatı fark etmenin, kendini gerçekleştirmenin, bir şeyler beklemeden vermenin, beni düşünen var mı acaba diye öğrencisini rüyasında görecek kadar düşünmenin, bir harf, bir sayı öğrenildiğini görünce sevinçten uçmanın, öğrencisini iyi onunla gurur duymanın, kısaca; öğrenmenin, öğretmenin, geçmişin ve geleceğin imzasıdır öğretmen.
Geleceği bugünden inşa etmenin evrensel gerçekliğinde, nesilleri her bakımdan bu yüzyılın şartlarına göre hazırlamak biz öğretmenlerin gayretleriyle hayat bulacaktır.
Değerli öğretmen arkadaşlarım, asıl vazifemiz Türkiye Cumhuriyeti’ni ilelebet yaşatmak ve bunun için milli ve manevi değerlerimiz etrafında sıkılmış bir yumruk gibi kenetlenmek ve çok çalışmak, tüm öğrencilerimizi öz evladımız gibi görmek ve ona göre davranmaktır. Unutmayalım ki; hammaddemiz insandır, hata yapma şansımız yoktur. Hatamızın, toplumun felaketi; kazandırdığımız değerlerin toplumun yükselişi olacağını asla unutmamalıyız.
Kadim tarihimizi Cumhuriyetimizin 100. yılıyla birleştiren bu süreç, Türkiye yüzyılında ahlâk, bilgi ve değer dünyamızı siz öğretmenlerimiz sayesinde yarınlarımızın teminatı çocuklarımıza aktararak daha güçlü temellere oturtacaktır. Kıymetli Meslektaşlarım, tuvalimizdeki en güzel boyalar, kendi renklerimizi aktardıklarımız; en güzel resimlerimiz, gökyüzünü özgürce boyadıklarımızdır. Öğrencilerinin de kendi gökyüzlerini istedikleri gibi boyamalarına fırsat tanımaktır öğretmen olmak… Gün olur öyle anlar yaşanır ki, zaman o anların üzerinden akıp geçmez. Saatler ebediyete kadar durur. İşte tam o anda öğrencilerimiz son kez ayrılırken dönüp bakacaklar okullarına ve ne zaman o anı hissetseler bizleri tahta başında, koridorlarda, bahçede, sınıf kapısında görecekler” dedi.
